Po(d)nieś wreszcie ziarno!

Powrót z wakacji powinien być huczny. Najlepiej pełen fajerwerków, tak, żeby opowieściami raczyć najbliższych do późnych godzin. Warto również zwrócić uwagę na urozmaicenia naszych historii w formie multimedialnych wstawek. Na przemian puszczamy więc filmiki i zdjęcia, oczywiście w jakości HD. Dodatkowo słuchaczy raczymy przywiezionymi specjałami. Podniebienie  wyostrzają nowe smaki. Zaś atmosferę uwieńczą perfumy o zapachu z drugiego końca świata. Słuchacze otrzymują wtedy obraz prawie w 5D. Dodając do tego aparycję poprawioną przez opaloną skórę, nowa fryzurę i markowe ubrania czeka na nas powrót w chwale. Nie tym razem.

Gdybym tak wykorzystał tegoroczne wakacje byłbym skończonym idiotą. Oczywiście pokusa jest przeogromna. Bo przecież miło patrzeć na zdziwienia na cudzych twarzach. Kiedy to opowiadam, że byłem w Brazylii, jutro jadę w Bieszczady, zaś po nich czeka mnie lot do Norwegii. Wypowiedziane niby od niechcenia, wywołuje poklask. Kto by nie chciał, żeby na niego klaskano. Jeszcze dodatkowo oczekujemy, żeby tam pogłaskali, tu pogratulowali, a na koniec byli w zachwycie. Sumując - jesteśmy krok od pychy. Natomiast prawda jest taka - nasze postrzeganie świata jest na poziomie osła, tego z ewangelii. Maluch był przekonany, że palmy są na jego cześć. Jednak świat nie kręci się wokół nas. Warto spojrzeć na otaczający krajobraz z perspektywy szczytu. Okaże się bowiem, że jesteśmy tylko malutkim ziarenkiem. Pokorny człowiek odkryje wtedy, że z tych pojedynczych ziaren można zbudować chociażby plażę. Nawet jeśliby miałaby to być Copacabana rozciągnięta na 4 km.

Zacząłem wczoraj wysyłać przez Internet pocztówki z Norwegii. Odpowiedź mojego kolegi jeszcze z podstawówki była najszybsza. Podziękował za zdjęcia i pozdrowienia. Nie wiedząc o tym, doskonale podsumował fundamentalny powód istnienia bloga. Napisał, że „(...) a i funkcji ewangelizacyjnej zdajesz sobie doskonale sprawę”. Właśnie takie powinno być motto każdego chrześcijanina - zarażanie. W Kielcach doskonale wie o tym duszpasterstwo akademickie, które nazwało się - Zarażę Cię Bogiem. Zaczęło się od Jezusa. Potem przekazywali następującą prawdę następcy św. Piotra. Papież Benedykt sprawił hasłem tegorocznych ŚDM. Zaś papież Franciszek głośno wykrzyczał orędzie na Copacabanie. „IDŹCIE I NAUCZAJCIE WSZYSTKIE NARODY”. Misja ewangelizacji jest dzisiaj szczególnie ważna. Duch Święty potwierdził to obecnym rokiem.

Wracając do mojego kolegi. Dodał uszczypliwie, że zacznie odwiedzać bloga, bo „kroi tu się nam nowy Cejrowski”. Dzisiejszy początek powrotu z wakacji Pożyczalni miał odbyć się wielką fetą. Wolne wieczory w kraju Wikingów poświęciłem na dopieszczanie grafiki, spisywanie wspomnień i korekty. Tych, którzy czekają na świadectwo z drugiego krańca świata uspokajam - będzie. Nieraz w sandałach, czasami boso, a nawet w trampkach - wszystko, aby dojść do nieba. Wyjątkowe, wielogodzinne opowieści z podróży znajdą się również na blogu. Nie po to, żeby chwalić się gdzie ja to nie byłem. Powodem jest dawanie świadectwa o Jezusie. Nawet gdy odbywa się ono w Brazylii, czy rodzinnym Opatowie. Dzisiejszy świat potrzebuje świadków.

Dużo myślałem na temat tego bloga, ewangelizacji, mojej działalności w świecie. Chciałem zacząć od streszczenia tegorocznych przygód. Wszystko już było gotowe. Włączam komputer. Mimowolnie spojrzałem na telefon - dwa sms-y. Koleżanka krótko opisała pewną sytuację. Na koniec dodaje - „Wszystko się wali. O mało co, a może bym się dziś nie obudziła. Może by to było dobre”. Uczucie pustki. Zamykam komputer. Otwieram Pismo Święte - „Wybór Dwunastu”. Pomodliłem się za tą osobę. Zobaczyłem na nowo, że są ludzie, którzy mnie potrzebują. Otwieram komputer. Modlitwa do Ducha Świętego. Piszemy wszystko od początku. Pozwólmy, żeby Jezus sam prowadził ewangelizację. Nam pozostaje tylko zmienić perspektywę. Czasami się schylić, czasami wyjrzeć ponad. Otworzyć wreszcie oczy. Wtedy możemy naprawdę PÓJŚĆ.

Mój pielgrzymkowy brat z Brazylii opowiadał o spotkaniu z ojcem Bashoborą. Stadion pełen ludzi. Wspólnota, która żyje modlitwą. Jezus pośród nich. Kolega w uniesieniu wspominał o atmosferze. W pewnym momencie przerwał. Ciągnął dalej: „Podczas jednej z konferencji o. Bashobora zadał nam jedno pytanie - Gdzie macie swoją broń?”. Chodziło o Pismo Święte. Napiszę dosadniej - żywe Słowo Boga. Dobra nowina dzięki której mamy iść. Jednak dopiero gdy podniesiemy ziarno będziemy mogli je ponieść dalej. Ewangelizacja zaczyna się od ewangelizacji samego siebie. Musimy wreszcie poznać Jezusa.

A jak już Go poznamy. Zaczniemy rzucać ziarno. Czasami padnie ono na ziemię żyzną. Możemy wtedy otrzymać odpowiedź zwrotną. „Dobre masz nastawienie, też się postaram zarażać tak ludzi jak ty” - podsumował za mnie kolega z podstawówki.

PS Najlepiej pokazać swoją wartość po prostu robiąc dobrą robotę. Mam nadzieję, że powakacyjne felietony się wam spodobają. Wszystkim odwiedzającym bloga, przekazuję jeszcze gorące witam. Dobrze, że jesteście. Najbardziej dziękuję tym, którzy wchodzili na Pożyczalnię w czasie wakacji. Szukaliście postów, nawet jak ich nie było. Zaskoczyliście tym, że było was tak dużo. Dziękuję.

Najlepiej podsumować cały powrót Słowem Boga. Dzisiejsze czytanie z Księgi Jeremiasza (1,17-19).
„Pan skierował do mnie następujące słowa: Przepasz swoje biodra, wstań i mów wszystko, co ci rozkażę. Nie lękaj się ich, bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi. A oto Ja czynię cię dzisiaj twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem spiżowym przeciw całej ziemi, przeciw królom judzkim i ich przywódcom, ich kapłanom i ludowi tej ziemi. Będą walczyć przeciw tobie, ale nie zdołają cię [zwyciężyć], gdyż Ja jestem z tobą - wyrocznia Pana - by cię ochraniać”.

„IDŹCIE I NAUCZAJCIE WSZYSTKIE NARODY”